het woord is regen, the word of today is shitty rain!!!
ja bij het opstaan is het echt duidelijk het plenst de regen komt met bakken uit de hemel vallen, gelukkig was ike r op voorbereid gisteren al gehoord dat het vandaag niet veel beter zou worden tijd voor een relax dagje dus te papa maar nog eens grondig bekeken en winkeltjes etc dus dat was zeer relext in de middag werd het eindleijk beter de zon kwam er door en het werd zelfs warm via de haven lekker gewandeld en na de boel hier wat opgeruimd te hebben was het tijd voor lekker dinee, wat te drinken ingeschonken en het lekker makkelijk gehouden emt mini springrolls salade en chips/ aardappelpartjes vanavond lekker een film marathon houden met late night snacks als pompoen en gegrilde groeten en lekkere cous cous, de prins of persia al gezien, nu losers op en de rest weet ik al niet meer maar zal wel leuk worden
karori in de regen
We reden via kelburn met het busje na karori en het zonnetje scheen dus met goede moed aan gekomen bij karori. En het begonheel goed in karori de zon scheen en al, maar net toen we van plan waren te hiken begon hettoch te plensen niet normaal binnen no time doorweekt als katten, tjonge maar goed,op zich niet erg alleen word je er zo koud van dus eigenlijks was de fun helaas snel over bijkomen met thee en warm eten en daarna nog eenexibit gekeken wat wel erg intresant was.Ben nog even gaan kijken of ik de belbirds kon vinden maar alles wat ik zag aren de shags die zich lekker het druppen van de regen lietn welgevallen, tja toen opweg na downtown welly gegaan voor boodschappen en droge kleren onder anderen, het schijnt morgen ook zulk puk weer te worden, maar vrijdag weer goed dus somo eilandis voor vrijdag, ben echt heel nieuwschierig er na enzo, want hetschijnt heel belangrijk voor nz te zijn geweest speciaal voor de maori hier en dus ik kan eigenlijks niet wachtenen morgen zien we wel verder. na zo regenachtige dag word het diner toch alg auw een feest opzich, het was maceronie en kaasvoor diner simpel snel en lekker dus dat was zo verobbert met een glaasje er naast en wat heerlijke gesprekken vloog de tijd ook al gauw weer omen nu is het dan eindelijk droog grr en dan is het daglicht op ja hoor niet te geloven toch hahaha. Maar goed het maakt niet uit genieten doen we toch wel hier, alles gaat zo zijn gangetje en de dagen gaan veel te vlug voorbij helaas. vandaag wel heel veel vogels gehoord alleen helaas niet zo veel gezien op het laaste nog wel een bellbird en een tui gezien maar daar bleef het helaas bij dit keer, een kort berichtje van deze kant.
groeten een verzopen katje dat toch geniet van alles
liefs aroha mij
Wellington
En dan is het moment dan aangebroken met mijn koffer in de ene hand mijn tas over de schouder en in mijn andere hand mijn jas, ga ik bepakt en al opweg na de boot. De overtocht na het noorden door de sounds is onbeschrijfelijk mooi, de kleuren blauw en groen zijn net een schilderij de tijd vliegt voorbij en voor ik het in de gaten heb doemt daar het punt van het noorden voor ons op.Dan duurt het niet lang meer voor witte vlekken veranderen in huizen en de haven van welly in zicht komt. Aanmeren en van de boot af opweg na mijn plekje in wellington, vertrouwd voelt het als ik door de straten loop, mijn spullen installeer en mijn bedje opzoek voor de nacht. Zo mijn eerste nacht in wellington ging wat ongeorganiseerd maar was gezellig, komen en gaan van vreemde gezichten als ik aankomwat resulteerde in soort van doorloop huis dus maar wel erg leuk veel gelachen en gepraat maar was blij dat ik uiteindelijk er lag hmm bedje en weg was ik maarnu een nieuwe dag. Duseerst boodschappen gedaan en lotion gekocht voor mijn arme verbrande schouders en drooge voetjes dus ik kan lekker smeren vanavond na het douchen, ook al even in de christmas shop geweest druk maar zeker wel erg gezellig. Heb me alweer verbaasd over hoe jong en oud hier geniet van kerst. Het is heerlijk weer de zon schijnt en er hangt niet een al te hard briesje in de lucht. Later deze dag nog even na de haven lekker wandelen langs het water en een kijkje nemen wat er nieuw is in te papa. Ook al heb ik het al eerder bekeken ik blijf het zo'n mooi museum vinden echt heerlijk om op je gemak lekker van te genieten. Gisteren hadden we lekker simpel gegeten nacho's chili met groentes lekker pittig met een dot sour cream we vonden het wel zeer geslaagd! en dat het smaakte was duidelijk geen aan tafel had nog zijn bordje vol na afloop van de maaltijd, in ieder geval goed na al dat varen en gesleep met spullen. Wat betreft een workout niet betr on al word je er op het laast welzat van al dat gesjouw maar voor een goed doel.En het gekke is ik voel me weer gelijk thuis hier, alle straten ik herken ze nog steeds en loop gelijk na de winkels die nodig zijn voor de boodschappen het is of ik nooit weg ben geweest
nu heb ik even rust en ben ik echt eventjes alleen, ook wel even relaxt zo. Maar dus ik ga zo na het centrum een kijkje nemen bij het te papa museum en vanavond lekker eten wat weet ik nog niet, we zien welmaar zal wel weer een gezellige ongeorganiseerde maaltijd worden denk ik. Zo even lunch scoren eerst en dan opweg want mijn maagje rammelt toch wel nu. Ik weet het sorry thuis luitjes niet zo'n spectucalaire update maar beter iets horen dan niets zeggen we dan, tot de volgende maar weerliefs mij xx
Enter the marae, haera mai
Wow hoe vaak kan een mens overdonderd zijn over de welkom van mensen die je vor het eerst zien en sluiten in hun hart methun warmte en hun vriendelijkheid. Ik weet niet goed hoe ik dit onder woorden kan brengen ik ben net terug en heb echt een moment voor mezelf nodig gehad, op de terug weg heb ik een paar keer heel heftig moeten slikken tegen demega brok in me keel, zo bijzonder enin eens kwamen daar de tranen hoe raar is dat.
Van morgen vroeg op gestaan om na de marae hier te gaan dat is echt een hele speciale plek voor de locale maori bevolking, het is een ontmoetingshuis waar de ouderen hun gesprekken houden, waar de dansen nog gevolg vinden, waar de zng nog klinkt en meer dan dat eigenlijks kinderen leren daar hun geschiedenis, taal en afkomst te begrijpen. Ze krijgen lessen in hun maori sport en kunst. De gehele marae haddus eenbehoorlijke oppervlakte en dan neemt Trish een maori vrouw die getrouwd is met een ausie en nu sinds 4 jaar weer woont in Picton zo'n lieverd, me mee ze verteld dingen over de marae en wat het betekend voor de mensen van haar iwi ( stam) hoe zo'n belangrijke plek hij in neemt in hun gemeenschap en wat het voor haar persoonlijk betekend en verteld dat haar moeder van 82 daar ook nog woont dan lopen we de poort van welkom binnen ze neemt een moment om mij welcome te heten en neemt me mee na de hoofdgebouw, daar komen Linda, Keely en een andere moari vrouw wiens naam ik schandalig genoeg vergeten ben ons te gemoet met de jongste kindjes allen tussen de 2 en 4 jaar oud in hun late 4 op weg na 5 zijn zedus groot genoeg om na de grote school te gaan tot die tijd leren ze hier over hun taal en afkomst. En dat is heel belangrijk niet veel spreken hier in het zuiden de taal nog,dus alles wat je ze nu weer kunt bij brengen nemen linda en haar vrouwen op zichom de kindjes dat te leren voor later zodat hun cultuur nooit uit zal sterven de kracht ontleend zich uit hun eigen erfgoed, wat mooi.En dan is het tijd om het ochten ritueel te aanvangen, Linda nodigt me uit om mee te gaan en dat is een ervaring die ik nooit meer vergeet, mijn schoenen gaanuit voordatik binnen ga. Ze vraagt aan mij of ik liever geen foto's binnen wil nemen das speciaal voor hun en dat zal ik ook nooit doen ik zal geen respectloosheid tonen na haar toe of haar iwi. Maarwat ik binnen heb beleefd is dat gene wat me tot tranen heeft geroerd, ik kan je niet beschrijven hoe dat voelde en wat er over je komt. En normaal ben ik absoluut geen softie. maar dit raakt je diep in het hart. Als we binnen gaan en ik plaats neem, neemt Davey een jochie van amper 2 jaar het woord en spreekt het welcome uit in maori, hoe hartverwarmend is het hem Kiora te horen zeggen, wat dan volgt zijn ochtengebeden in hun taal zo mooi, deze worden overigens gezongen en gesproken en wanneer de kindjes en vrouwen zingen het gezang maakt veel bij mij los wat raar denk ik later maar ik kan het je niet verklaren het klinkt zo mooi, zo warm en dan heten ze iederen welkom ieder apart en de kindjes die welkom worden geheten zeggen kiora terug tegen de gene die ze welkom heet, en dan dat doet Linda iets wat ik niet verwacht had ik word er bij betrokken en krijg dus ook een welkome en ik hoor kiora terug te zeggen. Ik krijg diverse knuffels van de kindjes en ze zijn heel nieuwschierig na me, ze zingen nog wat en ik kijk gebiologeerd toe en luister met heel mijn hart na dit mooie moment. Als ik afscheid neem van Linda bedankt ze me voor mijn tijd en de wil om na de kindjes te luisteren, ik zeg nee jij bedankt en de kindjes bedankt dit voelt zo speciaal voor mij, ze zegt geen dank lieverd je bent welkom bij ons. Thris zegt ook dat ze het heel speciaal vond om een meid van holland in haar midden te hebben en dat ik de wil had om te luisteren na hun verhalen, hun cultuur, geschiedenis en hun taal. Ik heb ze met heel mijn hart bedankt voor de meest bijzondere ontmoeting en voorhet hart verwarmende welcome en het mooie gezang van de kindjes en vrouwen. Dit was een fantastisch einde om afscheid te nemen van het zuider eiland, overgetelijk dit moment.
De foto's volgen nog, ben een beetje aan het bijkomen van mijn mooie ochtend op de marae.
liefs ki ora,
mij
p.s. om 13.00 uur varen we uit en daar kijk nu erg na uit zal me koffer pakken en even de laatste keer hier wat thee drinken, dan sluit ook dit hoofdstuk hier en dan op weg na het noorder eiland. Wat een dag!!!
Picton, Eco world, harbour, market & Lochmara booking
Zo daar zijn we weer eensen dit keer een verhaal van mij van uit het pitoreske picton, ik verblijf hier bij Sheira en John ze komen oorspronkelijk uit de vs maar leven al heel wat jaartjes nu in nz en voelen zich totaal kiwi,Sheira is nu al een hele goede vriendin van me geworden ze hebben twee lieve meiden en ze is zo begaan met alles, dat ik voel me echt thuis. Ik ben op haar aanraden vandaag na eco world gegaan en heb dus mijn blue penguin gezien yes!!!! een mini binie 25 cm groot manneke, een blue penguin die wees was geworden zo geweldig gaaf om te zien hoe mensen hier met respect voor natuur bezig zijn. Hij kreeg elke dag zwemles en aan moest sterken wat een schatje toen hij zijn duik maakte was dat echt een super gezicht. Diverse soorten vissen in alle mogelijke kleurschakeringen en zelfs eenzeepaardje, wat is eht hier prachtig, dusik heb me reuze vermaakt vandaag en ben daarna een locaal marktje wezen bezoeken lekker struinen tussen aardbeien en greenstone en vele andere producktenbij de havenaan de kant van het water hmm er bestaat niks mooiers dan dit en op aan raden van Sheira ga ik morgen na Lochmara met de boot om daar na een wildlife recovery centre te gaan waar ze ook heel veel kunst bezitten van de maori's interesant dus, wat ik het mooiste aan het hele idee vind is dat ze daar aansterken de locale dierenen die hulp krijgendie zenodig hebben , als dan eenmaal helemaal weer toppie zijn worden ze weer terug gezet in het wild fantastisch toch hoe mensen hunenergie stekenin de hulploze en ze een nieuwe kans geven,dus dat word weer een mooi tochtje met de boot na lochmara, ik moet alleen wel eerst even boeken als je wilt komen dat hebben ze liever dan onaangekondigd joehoe gedrag! Dus netjes gebeld en het was goed tegen een kleine donatie mag je daar wel even een kijkje nemen dus dat doen we dan maar en tevens ga ik dan in lochmara kunst bekijken van de maori dat spreekt me erg aan. Natuurlijk ook lekker wandelen en gewoon weg genieten, verder toen ik dat klaar had en geregeld had boodschappen gedaan en bij de lokale bakker brood gehaald, dus ik zit goed in de morgen maakt sheira ook ontbijt maar toch even extra lekkere broodjes is nooit verkeerd en wel heel erg lekker ben toch een lekkerbek zo klaar voor het ontbijt! van morgen en dan volgt morgen weer een nieuwe update beloofd!!!
op het goede leven hier in nz, 18-11 vaar ik door na wellington heerlijk ,de tijd gaat veel te snel maar is zo gezellig!!!
liefs mij, dikke knuffel aan de thuisblijvers